Kandungan
Campuran keluli dengan pelbagai unsur lain menghasilkan aloi keluli dengan sifat-sifat mekanikal yang lebih baik daripada keluli sahaja. SAE 4140 dan 4150 keluli adalah keluli aloi standard. Kriteria utama yang digunakan untuk membandingkan keluli aloi ialah komposisi kimia dan kekuatan tegangan.
Jawatan
Persatuan Jurutera Automotif, atau SAE, dan Institut Besi dan Keluli Amerika, atau AISI, menggunakan sistem empat angka untuk menentukan komposisi kimia keluli. Untuk aloi keluli, dua digit pertama menunjukkan unsur pengaloi utama yang hadir dan dua digit terakhir memberikan kandungan karbon dalam seratus peratus. Akibatnya, 4140 dan 4150 keluli mempunyai unsur pengalo biasa tetapi jumlah karbon yang berbeza.
Kesamaan
Keluli aloi yang mempunyai "41" sebagai dua digit pertama biasanya dipanggil keluli kromium-molibdenum kerana ia mengandungi 0.80 hingga 1.10 peratus kromium dan 0.15 hingga 0.25 peratus molibdenum. Kehadiran kromium dan molibdenum membuat keluli aloi lebih kuat dan lebih keras daripada keluli karbon standard.
Perbezaan
SAE 4140 dan 4150 masing-masing mempunyai kandungan karbon purata 0.40 peratus dan 0.50 peratus. SAE 4140 mempunyai kekuatan tegangan 655 megapascals dan SAE 4150 kekuatan tegangan 729.5 megapiksel. Pengilang menggunakan SAE 4140 untuk membuat bahagian-bahagian automotif saiz rata-rata, seperti aci gandar, aci propeller dan buku jari stereng. SAE 4150 digunakan terutamanya untuk gear dan bahagian lain yang memerlukan kekerasan, kekuatan dan ketangguhan.