Kandungan
- Sel Berkomunikasi dengan Empat Jenis Isyarat
- Isyarat Paracrine Jauhkan Pesanan di Kejiranan Sel
- Isyarat Autokrin Boleh Mempromosikan Pertumbuhan
- Isyarat endokrin menjejaskan organisma keseluruhan
- Pautan Isyarat Synaptic Dua Sel
- Proses Penerimaan Isyarat Sama Untuk Semua Jenis-jenis Komunikasi Selular
- Ekspresi Gen adalah Mekanisme Perubahan dalam Perilaku Sel
Sel-sel dalam organisma multiselular perlu memainkan peranan khusus dan mesti mengetahui kapan untuk menjalankan aktiviti tertentu. Sel menyelaraskan tindakan mereka melalui pelbagai jenis komunikasi selular, juga dipanggil isyarat sel. Isyarat sel biasa adalah bahan kimia dan boleh disasarkan secara tempatan atau untuk organisma secara umum.
Komunikasi selular adalah proses berganda yang merangkumi perkara berikut:
Pelbagai jenis komunikasi selular semuanya mengikuti langkah yang sama tetapi membezakan diri mereka dengan kelajuan proses isyarat dan jarak di mana ia bertindak. Sel-sel saraf memberi isyarat dengan cepat tetapi secara tempatan manakala kelenjar melepaskan hormon lebih perlahan tetapi seluruh organisma.
Berbagai jenis isyarat selular telah berkembang untuk mengambil kira keperluan kelajuan dan jarak jauh untuk pelbagai fungsi sel.
Sel Berkomunikasi dengan Empat Jenis Isyarat
Sel menggunakan pelbagai jenis isyarat bergantung kepada sel-sel lain yang mereka mahu capai. Empat jenis komunikasi sel adalah:
Sel-sel melepaskan isyarat kimia untuk membiarkan sel-sel lain mengetahui apa tindakan yang mereka ambil, dan mereka menerima isyarat yang memberitahu mereka mengenai aktiviti-aktiviti sel organisme lain. Tindakan seperti pembahagian sel, pertumbuhan sel, kematian sel dan pengeluaran protein diselaraskan melalui pelbagai jenis isyarat sel.
Isyarat Paracrine Jauhkan Pesanan di Kejiranan Sel
Semasa isyarat paracrine, sel merembeskan bahan kimia yang akhirnya menyebabkan perubahan spesifik dalam tingkah laku sel jiran. Sel yang berasal menghasilkan isyarat kimia yang meresap di seluruh tisu berdekatan. Bahan kimia ini tidak stabil dan merosot jika ia harus bergerak jarak jauh.
Akibatnya, isyarat paracrine digunakan untuk komunikasi sel setempat.
Kimia yang menghasilkan sel disasarkan kepada sel-sel tertentu yang lain. Sel-sel yang disasarkan mempunyai reseptor pada membran sel mereka untuk bahan kimia yang dirembeskan. Sel-sel yang tidak disasarkan tidak mempunyai reseptor yang diperlukan dan tidak terjejas. Kimia yang disegel melekat pada reseptor sel yang disasarkan dan mencetuskan reaksi di dalam sel. Reaksi seterusnya mempengaruhi tingkah laku sel sasaran.
Sebagai contoh, sel-sel kulit tumbuh dalam lapisan dengan lapisan atas yang terdiri daripada sel-sel mati. Sel-sel tisu yang berbeza terletak di bawah lapisan bawah sel-sel kulit. Isyarat sel tempatan memastikan bahawa sel-sel kulit tahu di mana lapisan mereka berada dan sama ada mereka perlu membahagikan untuk menggantikan sel-sel mati.
Isyarat paracrine juga digunakan untuk berkomunikasi dalam tisu otot. Isyarat kimia paracrine dari sel-sel saraf dalam otot menyebabkan sel-sel otot berkontrak, membolehkan pergerakan otot dalam organisma yang lebih besar.
Isyarat Autokrin Boleh Mempromosikan Pertumbuhan
Isyarat autokrin mirip dengan isyarat paracrine tetapi bertindak pada sel yang pada mulanya merembeskan isyarat. Sel asal menghasilkan isyarat kimia, tetapi reseptor untuk isyarat berada pada sel yang sama. Akibatnya, sel itu merangsang dirinya untuk menukar kelakuannya.
Contohnya, sel boleh mengeluarkan bahan kimia yang menggalakkan pertumbuhan sel. Isyarat tersebar di seluruh tisu tempatan tetapi ditangkap oleh reseptor pada sel asal. Sel yang menyiarkan isyarat kemudiannya dirangsang untuk melibatkan lebih banyak pertumbuhan.
Ciri ini berguna dalam embrio di mana pertumbuhan penting, dan ia juga menggalakkan pembezaan sel yang berkesan, apabila isyarat autokrin memperkukuhkan identiti sel. Autokrin rangsangan diri jarang berlaku dalam tisu sihat dewasa tetapi boleh didapati di beberapa kanser.
Isyarat endokrin menjejaskan organisma keseluruhan
Dalam isyarat endokrin, sel yang berasal menyemburkan hormon yang stabil pada jarak yang jauh. Hormon ini meresap melalui tisu sel ke dalam kapilari dan bergerak melalui sistem peredaran organisma.
Hormon endokrin tersebar di seluruh badan dan sel sasaran di lokasi yang jauh dari sel isyarat. Sel-sel yang disasarkan mempunyai reseptor untuk hormon dan mengubah tingkah laku mereka apabila reseptor diaktifkan.
Sebagai contoh, sel-sel dalam kelenjar adrenal menghasilkan hormon adrenalin, yang menyebabkan badan memasuki "perjuangan atau penerbangan" mod. Hormon menyebar ke seluruh badan dalam darah dan menyebabkan reaksi dalam sel yang disasarkan. Kapal darah menyekat untuk meningkatkan tekanan darah untuk otot-otot, pam jantung lebih cepat dan beberapa kelenjar peluh diaktifkan. Seluruh organisma diletakkan dalam keadaan kesediaan untuk kerja keras.
Hormon ini sama di mana-mana, tetapi apabila ia mencetuskan reseptor pada sel, sel-sel mengubah tingkah laku mereka dengan cara yang berbeza.
Pautan Isyarat Synaptic Dua Sel
Apabila dua sel secara berterusan perlu menukar isyarat yang luas, masuk akal untuk membina struktur komunikasi khas untuk memudahkan pertukaran isyarat kimia. The sinaps adalah lanjutan sel yang membawa membran sel luar dua sel ke dalam kedekatan. Isyarat di seluruh sinaps sentiasa menghubungkan hanya dua sel, tetapi sel boleh mempunyai persatuan rapat dengan beberapa sel pada masa yang sama.
Isyarat kimia dilepaskan ke dalam jurang sinaptik segera diambil oleh reseptor sel rakan kongsi. Bagi sesetengah sel, jurang sangat kecil sehingga sel-sel berkesan menyentuh. Dalam hal ini, isyarat kimia pada membran sel luar satu sel boleh secara langsung melibatkan reseptor pada membran sel yang lain, dan komunikasi sangat cepat.
Komunikasi sinaptik tipikal berlaku di antara neuron di dalam otak. Sel-sel otak membina sinapsis untuk membentuk saluran komunikasi pilihan dengan beberapa sel jiran. Sel-sel ini kemudian dapat berkomunikasi dengan baik dengan rakan-rakan komunikasi sinaptik mereka, menukar isyarat kimia dengan cepat dan kerap.
Proses Penerimaan Isyarat Sama Untuk Semua Jenis-jenis Komunikasi Selular
ingatan komunikasi selular agak lurus ke hadapan kerana sel merembeskan kimia dan isyarat diedarkan mengikut jenisnya. Menerima isyarat lebih rumit kerana isyarat kimia berada di luar sel target. Sebelum isyarat boleh menukar tingkah laku sel, ia mesti memasuki sel dan mencetuskan perubahan.
Pertama, sel sasaran mesti mempunyai reseptor sepadan dengan isyarat kimia. Reseptor adalah bahan kimia pada permukaan sel yang boleh mengikat isyarat kimia tertentu. Apabila reseptor mengikat kepada isyarat kimia, ia melepaskan pencetus di bahagian dalam sel membran.
Pencetus kemudiannya melibatkan proses transduksi isyarat di mana kimia yang dicetuskan mensasarkan sebahagian daripada sel di mana tingkah laku sel akan berubah.
Ekspresi Gen adalah Mekanisme Perubahan dalam Perilaku Sel
Sel-sel membesar dan membahagikan akibat daripada isyarat dari sel-sel lain. Isyarat pertumbuhan sedemikian mengikat kepada reseptor sel target dan mencetuskan transduksi isyarat di dalam sel. Kimia transduction memasuki nukleus sel dan menyebabkan sel untuk memulakan pertumbuhan dan pembahagian sel berikutnya.
Kimia transduction menyelesaikannya dengan mempengaruhi ekspresi gen. Ia mengaktifkan gen yang bertanggungjawab untuk menghasilkan protein sel tambahan yang membuat sel membesar dan membahagikan. Sel mengungkapkan satu set gen baru dan mengubah tingkah lakunya mengikut isyarat yang diterima.
Sel-sel juga boleh mengubah tingkah laku mereka mengikut isyarat sel dengan menukar jumlah tenaga yang mereka hasilkan, mengubah jumlah bahan kimia yang mereka sangkut atau terlibat dalam sel apoptosis atau kematian sel terkawal. Kitaran komunikasi selular tetap sama, dengan sel-sel yang berasal dari isyarat, sel target yang menerima dan menargetkan sel-sel kemudian menukar tingkah laku mereka mengikut isyarat yang diterima.