Walaupun kebanyakan fungsi kebarangkalian dalam bentuk fungsi ketumpatan kebarangkalian yang bagus, fungsi ketumpatan kebarangkalian sendiri memberitahu kita sangat sedikit. Ini kerana kebarangkalian sebarang nilai diberikan untuk fungsi ketumpatan kebarangkalian berterusan adalah sifar, seperti yang ditunjukkan melalui teori kebarangkalian. Untuk kebanyakan tujuan praktikal dalam menggunakan fungsi kebarangkalian, kebarangkalian kumulatif digunakan, kerana ia boleh menghasilkan bilangan sebenar apabila mengambil nilai tertentu. Mengira kebarangkalian kumulatif dalam SPSS menghendaki anda melakukan pengiraan berdasarkan fungsi ketumpatan kebarangkalian.
Klik pada menu Transform, dan pilih "Hitung."
Masukkan pemboleh ubah daripada data anda atau nombor dalam kotak "Pemboleh ubah Sasaran".
Pilih "CDF" dalam kotak pilihan "Fungsi Kumpulan". Fungsi taburan kumulatif (CDF) adalah fungsi yang mengira agihan kumulatif.
Pilih pengedaran. Ingatlah bahawa kebarangkalian kumulatif mewakili kebarangkalian bahawa bilangan yang dipilih secara rawak dari suatu taburan yang diberikan adalah lebih kecil daripada pemboleh ubah yang diberikan. Pilih taburan yang masuk akal dari segi data anda. Contohnya, jika anda menganalisis bilangan kesilapan pada halaman, pilih taburan Poisson; jika anda melihat perbezaan individu dalam populasi, pilih taburan Gaussian.
Masukkan parameter pengedaran. Setiap pengedaran mempunyai set parameter sendiri. Sebagai contoh, pengedaran Gaussian menghendaki anda memasukkan sisihan min dan piawai. Jika anda tidak mempunyai parameter sebenar untuk pengedaran pilihan anda, gunakan perkiraan.
Jalankan fungsi tersebut. Hasilnya akan menjadi taburan kumulatif. Dalam istilah matematik, anda mengira "P (x <a)," di mana "a" ialah pemboleh ubah atau nombor yang anda masukkan.