Kandungan
Pada awal abad ke-17, Galileo Galilei menunjuk teleskopnya ke langit dan mencatat tubuh surgawi seperti bulan-bulan Musytari. Teleskop telah menjadi jauh sejak teleskop terawal dari Eropah. Instrumen optikal ini akhirnya berkembang menjadi teleskop raksasa yang duduk di perhatikan di puncak gunung dan gunung berapi seperti Mauna Kea di Hawaii. Ahli astronomi dan saintis juga telah membuat kreasi mereka di angkasa untuk melengkapkan data yang disediakan oleh teleskop berasaskan Bumi mereka. Walaupun kemudahan teleskop tanah, mereka memperlihatkan kelemahan beberapa ruang teleskop yang tidak ada.
Kos yang lebih rendah
Teleskop berasaskan bumi kos kira-kira 10 hingga 20 kali kurang daripada ruang teleskop setanding. Kerosakan teleskop angkasa seperti teleskop Hubble termasuk kos bahan, buruh dan melancarkannya ke ruang angkasa. Teleskop pada kos Bumi kurang kerana mereka tidak perlu dilancarkan ke angkasa lepas, dan bahan yang digunakan dalam membuat teleskop darat tidak mahal. Kedua-dua teleskop Gemini berasaskan tanah itu masing-masing menelan kos kira-kira $ 100 juta. sedangkan kos teleskop Hubble menanggung pembayar cukai A.S. sekitar $ 2 bilion.
Isu Penyelenggaraan
Walaupun kualiti mutu kerja, semua teleskop memerlukan sedikit penyelenggaraan. Jurutera di Bumi boleh dengan mudah mengekalkan dan memperbaiki kerosakan dalam teleskop berasaskan darat, sedangkan pasukan angkasawan dan misi angkasa mahal perlu dipasang untuk sebarang kegagalan dalam teleskop angkasa. Setiap misi angkasa membawa bahaya sendiri, seperti yang dibuktikan oleh bencana penumpang Challenger dan Columbia.Teleskop berasaskan darat mempunyai jangka hayat yang lebih lama kerana ia boleh diperbaiki dengan mudah. NASA telah membuat beberapa misi servis ke Hubble, belum lagi banyak misi pembaikan berbahaya yang melibatkan angkasawan yang terapung di angkasa untuk memperbaiki masalah Hubble secara manual.
Keperluan Tapak
Kerana kepekaan mereka terhadap faktor persekitaran, teleskop berasaskan darat perlu ditubuhkan di tempat tertentu. Para saintis dan jurutera mesti mengambil kira faktor fizikal yang berbeza apabila mencari lokasi yang sesuai untuk meletakkan teleskop berasaskan darat. Observatories cenderung terletak di ketinggian lebih tinggi - 18 kilometer (11.2 batu) di atas Bumi berhampiran khatulistiwa dan lebih tinggi daripada 8 kilometer (5 batu) di Artik - untuk menghalang kesan penutup awan. Teleskop juga perlu ditempatkan jauh dari lampu bandar untuk meminimumkan gangguan terhadap keadaan pencahayaan teleskop. Operasi teleskop tanah optimum memerlukan suhu dan tekanan tekanan yang rendah, tetapi instrumen dalam ruang tidak memerlukan kestabilan alam sekitar kerana ruang tidak mempunyai perubahan besar dalam pencahayaan, suhu dan tekanan.
Kualiti gambar
Suasana yang sama yang melindungi kehidupan di Bumi juga mengganggu kualiti gambar teleskop. Unsur-unsur dan zarah-zarah di atmosfer bumi membengkokkan cahaya supaya imej-imej yang dikesan dari teleskop pemerhatian kelihatan kabur. Atmosfer menyebabkan kesan berkilat jelas bintang, walaupun bintang tidak benar-benar berkedip di angkasa. Malah ciptaan optik adaptif, teknik yang mengurangkan kesan gangguan atmosfera pada kualiti imej, tidak dapat menghasilkan kejelasan imej teleskop ruang. Sebaliknya, teleskop angkasa seperti arka Hubble dihalang oleh atmosfera dan dengan itu menghasilkan imej yang lebih jelas.
Data Kekurangan
Selain imej kabur, atmosfer bumi juga menyerap sebahagian besar cahaya, atau spektrum elektromagnetik. Kerana kesan perlindungan atmosfera, teleskop berasaskan darat tidak dapat mengambil bahagian maut, tidak kelihatan dalam spektrum elektromagnet seperti sinar ultraviolet, sinar-x dan sinar gamma. Bahagian spektrum ini membantu para astronom mengekstrak gambar bintang yang lebih baik dan fenomena ruang lain. Kurangnya data penting, saintis tidak mampu untuk menyerap maklumat seperti usia alam semesta, kelahiran bintang-bintang, kewujudan lubang hitam dan benda gelap sehingga kedatangan ruang teleskop.