Kandungan
- Persamaan: Introns dan Exons Kedua-duanya Mengandungi Kod Genetik Berdasarkan Asid Nukleus
- Perbezaan: Encore Encode Proteins, Introns Do not
- Introns dan Exons adalah sama kerana kedua-dua mereka berurusan dengan sintesis protein
Introns dan exons adalah sama kerana kedua-duanya adalah sebahagian daripada kod genetik sel tetapi mereka berbeza kerana intron tidak mempunyai pengekodan sementara kode kod untuk protein. Ini bermakna apabila gen digunakan untuk pengeluaran protein, introns dibuang sementara exon digunakan untuk mensintesis protein.
Apabila sel mengungkapkan gen tertentu, ia akan menyalin urutan pengekodan DNA dalam nukleus ke messenger RNA, atau mRNA. MRNA keluar dari nukleus dan keluar ke sel. Sel kemudian mensintesis protein mengikut urutan pengekodan. Protein menentukan apa jenis sel yang menjadi dan apa yang ia lakukan.
Semasa proses ini, introns dan exons yang membentuk gen kedua-duanya disalin. Bahagian pengekodan exon dari DNA yang disalin digunakan untuk menghasilkan protein, tetapi ia dipisahkan oleh noncoding introns. Proses splicing menghilangkan intron dan mRNA meninggalkan nukleus dengan segmen exe RNA sahaja.
Walaupun introns telah dibuang, kedua-dua ekson dan introns memainkan peranan dalam pengeluaran protein.
Persamaan: Introns dan Exons Kedua-duanya Mengandungi Kod Genetik Berdasarkan Asid Nukleus
Exons adalah pada akar pengekodan DNA sel menggunakan asid nukleik. Mereka dijumpai dalam semua sel hidup dan membentuk asas bagi urutan pengekodan yang memperlihatkan pengeluaran protein dalam sel. Introns adalah urutan asid nukleik yang tidak ditemui dalam eukariot, yang merupakan organisma yang terdiri daripada sel-sel yang mempunyai nukleus.
Secara umum, prokariot, yang tidak mempunyai nukleus dan hanya ekson dalam gen mereka, adalah organisma yang lebih mudah daripada eukariota, yang merangkumi kedua-dua organisma sel tunggal dan multiselular.
Dengan cara yang sama sel-sel kompleks mempunyai introns manakala sel-sel mudah tidak, haiwan yang kompleks mempunyai lebih banyak intron daripada organisma mudah. Contohnya, buah itu terbang Drosophila hanya mempunyai empat pasang kromosom dan beberapa intron yang relatif sedikit manakala manusia mempunyai 23 pasang dan lebih banyak intron. Walaupun jelas bahawa bahagian-bahagian genom manusia digunakan untuk pengekodan protein, segmen besar tidak berkod dan memasukkan introns.
Perbezaan: Encore Encode Proteins, Introns Do not
Kod DNA terdiri daripada pasangan asas nitrogen adenine, thymine, cytosine dan guanine. Asas adenina dan timin membentuk sepasang seperti asas sitosin dan guanine. Empat pasangan asas mungkin dinamakan selepas huruf pertama pangkalan yang pertama: A, C, T dan G.
Tiga pasang asas membentuk a kodon yang menyandi asid amino tertentu. Oleh kerana terdapat empat kemungkinan bagi setiap tiga tempat kod, terdapat 43 atau 64 kodon mungkin. Kodon 64 ini menyandikan permulaan dan menghentikan kod serta 21 asid amino, dengan beberapa redundansi.
Semasa penyalinan awal DNA dalam proses yang dipanggil transkripsi, kedua-dua intron dan exon disalin ke molekul pra-mRNA. Intron dikeluarkan dari pra-mRNA dengan splicing exons bersama-sama. Setiap antara muka antara exon dan intron adalah tapak sambatan.
Splicing RNA berlaku dengan introns melepaskan di tapak penyempitan dan membentuk gelung. Kedua-dua segmen exon tetangga boleh bergabung bersama.
Proses ini menghasilkan molekul mRNA matang yang meninggalkan nukleus dan mengawal terjemahan RNA untuk membentuk protein. Intron itu dibuang kerana proses transkripsi ditujukan untuk mensintesis protein, dan introns tidak mengandungi sebarang kodod yang relevan.
Introns dan Exons adalah sama kerana kedua-dua mereka berurusan dengan sintesis protein
Walaupun peranan ekson dalam ekspresi gen, transkripsi dan terjemahan ke dalam protein adalah jelas, intron memainkan peranan yang lebih halus. Intron boleh mempengaruhi ekspresi gen melalui kehadiran mereka pada permulaan exon, dan mereka boleh membuat protein yang berlainan dari satu urutan pengekodan tunggal melalui splicing alternatif.
Introns boleh memainkan peranan penting dalam splicing urutan pengekodan genetik dengan cara yang berbeza. Apabila introns dibuang dari pra-mRNA untuk membenarkan pembentukan mRNA matang, mereka boleh meninggalkan bahagian di belakang untuk mencipta urutan pengekodan baru yang menghasilkan protein baru.
Sekiranya urutan segmen exon berubah, protein lain dibentuk mengikut urutan kodron mRNA yang diubah. Pengumpulan protein yang lebih pelbagai boleh membantu organisma menyesuaikan diri dan hidup.
Bukti peranan introns dalam menghasilkan kelebihan evolusi adalah kelangsungan hidup mereka terhadap pelbagai peringkat evolusi ke dalam organisma kompleks. Sebagai contoh, menurut artikel 2015 dalam Genomics dan Informatics, intron boleh menjadi sumber gen baru, dan melalui splicing alternatif, intron dapat menghasilkan variasi protein sedia ada.